Άσε Τον Ουρακοτάγκο (Ase Ton Ourakotagko) Ημισκούμπρια (Imiskoubria)

[Verse 1. Δημήτρης Μεντζέλος]
Θυμάσαι τι καλά που ήμασταν μαζί
Εγώ, εσύ, το Λάντα κι η φίλη σου η χαζή
Που πάντα μου την έπεφτε μα ήταν σα σιδερώστρα
Και τελικά την έλιωσα με μια μυγοσκοτώστρα
Θυμάσαι που αράζαμε οι δυο μας αγκαλίτσα
Κι εσύ γλυκά μου χάιδευες την τριχωτή κοιλίτσα
Και μού 'λεγες "ζουζούνι μου, άσε με να σε τρίψω"
Και πάνω απ' τα προβλήματά σου άσε με να σκύψω
Που γλείφαμε το παγωτό γρανίτα πορτοκάλι
Και σού 'λεγα "αγάπη μου, δε θέλω καμιάν άλλη"
Που μασουλώντας λαχματζούν, είχα πασαλειφτεί
Και η χαρτοπετσέτα μου είχε πια αλειφθεί
Έβγαζες και σκούπιζες τα λερωμένα χείλη
Που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντήλι
Σιχαμερά υπολείμματα από κόκκινη τη σάλτσα
Πλέον είχε στάξει και σου λέρωνε την κάλτσα
Και μπουκωμένος σού 'λεγα "είσαι πολύ μανούλι"
Και πάνω στο προγόμφιο πρασίνιζε μαρούλι
Που πήρα τις απόκριες το γυναικείο το ρόλο
Και μένα μου την πέφτανε κι εσύ έμενες σόλο
Και μου μαγείρευες φαγιά για να με κάνεις μπόγο
Μια μέρα με παράτησες χωρίς κανένα λόγο
Μου φέρθηκες σαν νά 'σουνα καμιά παλιολινάτσα
Τα αισθήματά μου πρόδωσες σαν τον Αρτέμη Μάτσα
Με πέταξες χαρμάνη επάνω σ' έναν πάγκο
Και πήγες και τα έφτιαξες μ' έναν ουρακοτάγκο