Uyumam Lazım Kolera

[Verse 1]
Yetinmekle özgürüm, rağbet etmek bir düğüm, çözdükçe oldu kördüğum
Beklemekle geçti ömrüm, dalga vurdu kumda suyuna kavuştu
Bir biz kaldık, beklemeyi bilemedik, bacı doğdu kuruntu
Herkes layiğini buldu, yok bunun mubalağası ya da yahutu
Krallık kendine hükmedebilmektir
Kendine sözü geçemeyenin devrile boyu
Geçti kulağı boynuzun boyu
Krallık ilk kendini yenmektir, hadi gel tanı da tam üstüme bas
Bu kızın hüznü de kendine has, buz gibisiniz işlersiniz iliğime ince ince

[Nakarat]
Söylenip duruyor ayaklarım, diyor "Ey sahip dinlenmen lazım.", lazım
Sabah oldu ve gece kibrini yitirdi o hâlde benim de biraz uyumam lazım, lazım
Gelecek yoksa geçmiş de yoktur, bunun üzerine uzun uzun düşünmen lazım, lazım
Biz yareni yaren bizi bekler, uyanmamak üzere uyumam lazım, lazım

[Verse 2]
Kış güneşiyle ışıtmaya kalkma beni, tanırım ben o sinsiyi senden iyi Günebakan'lar da boynunu eğdi, insanlar iyi ama temiz değil
Hepsi eksik yaptı sana Kolo, kuçu kuçu bile daha sadakatli
Canlıya değil kabir ehline giderim, rahmetten payı olana güvenirim
Artık laf çalamazlar, hepsini bir nur kovalar
Adamı perçeminden tutup atacaklar haberi yok, fal okları şeytan işi oyalamalar
İmandan çıktın haberin mi olur, nice nice ateş denizinde boğulur
Sen beni sevmesen de olur, söyle fahişenin aşkından n'olur
Ona sevdamı anlatsam pişkin değildir, yanlış anlar, başıma iş gelir
Sözü zehir, gönül elden gitti ve ses kesildi
Cana gıda iki lokmam var, o da helaldir, taştan çıkar, sözüme güç verir
Kafiye nehir, başım göğe erdi ve akıl baştan gitti