Maryam Ali Sorena

؛[قسمت اول]؛
غروب که میشه
بوی مریم از توو پنجره ها میاد توو خونه های داراب
خونه هایی با آجرای خسته
اینجا بازار تلخ عزا داراست
تا شب میشه مریمو آشنا ندیده
توو این زمان تموم واژه ها غریبه ان
تا غرق بشه پشتِ رودِ شب میونِ کوه
نگاه مادری که با شنا غریبس
مریمم کجایی؟ برا لباست
اندام آزاده قامتی ندارم
بیا مادر استقامتی ندارم
خوب و بد تویی بی تو قیامتی ندارم
وقتی که تو تبِ کَری ان همه
خواب وسط این قریه ان همه
مادر بعدِ زوزه های گرگا میگه
کدوم زوزه بویِ خون مریممه
مریمم گلِ ناب امیدم
اینجا صورتا همو به نقاب لو میدن
چشما دیدنو به خواب لو میدن
ماهیا همو به قلاب لو میدن
کل عمرِ تو صرف چی میشه میشد
سکون واست یه دردِ دیرینه میشد
لایِ درختا که به ارّه میگفتن تقدیر
حرکت تو پوزخند بی ریشگی شد