Azad Reza Pishro

[آغازین]
این واسه اون موقعست
که بدترین لحظه ی زندگیت و
تبدیل بکنی به بهترین لحظه ی زندگیت

[قسمت اول]
یاد گرفتم
یاد گرفتم واسم اتفاق بیوفته بعد معنی کنم
حتی وقتی بد مریض شدم
سخت ضعیف شدم
سرزمینمو تو سر قوی کنم
هر وری اتفاقی نرم صبر برین کنم
اول از همه ببندم اتحاد با قلب پرم
که عذاب نکشم از ارتباط با سبک خودم
هر فکری بخواد واسم راست شه رو خفه کنم
سهمم بیاد بی اینکه جاذبه رو تله کنم
دنیا پره حفره‌س با سرنوشتای مختلف
تو همشون خطر هست خط اعدامه معترض
تو جبهه های متضاد و ارتعاش مبهمش
که نوبتیه تا زمان ارتفاع مردنت
استعدادو گسترش می‌دمو بلند می‌خندم
لازم باشه افسرده می‌شم و
خودم می‌فهممو می‌رم برمی‌گردم
از تاریکی به تاریکیه روشن داشتم
زیر قسمت سفیدم هم شهر می‌کندم
روش تابلو های پرت می‌زنم
که خودم مسیرامو گم کنم رو ابر بغلطم
بدون درس برم ادامشو ترس برهنه کنم و
دست ببندم به جای سبز بچسبم
بدون اسب بدم خط