Afwezig Herman van Veen

's Avonds als ze uitrijdt met de ruiters in haar hoofd
Zit ze in een regenjas voor het raam
En ze ziet de paarden in galop over het pad
En ze ziet de kooplui achter de muren van de stad
En ze is de hoofdman die voorop rijdt
Ze is de vrouw die in 't voorbijgaan lacht
En ze is de wegspringende steen onder de hoeven
En ze is de nacht die niet voorbij gaat
Geur van gras, van zweet en bloed, tot de telefoon gaat

Haar zuster om te vragen of ze morgen
Op de kinderen komt passen, ze zal zorgen
Op tijd te zijn; is er iets?
Ben je ziek of ben je bezig
Je stem klinkt altijd zo afwezig
Is er iets?

's Avonds als ze uitrijdt met de ruiters in haar hoofd
Staart ze naar de lege winkelstraat
En ze volgt de paarden in galop over het pad
Ze nam niets mee zolang ze haar gitaar maar had
En ze was de speelman op het dorpsplein
En ze was het licht dat glinsterde in ogen
In ogen van kinderen en op de messen van ongure types
En ze was de duiven op de daken
En ze was de valk die dook
Mooie benen
Had ze ook