Asayeshgah Ali Sorena

{آلبوم گوزن | متن آهنگ «آسایشگاه» از علی سورنا}

{صحنه‌ی اول}
امروز بی‌تکیه، بی‌سرپناه ایستادیم تو معبر باد
و تیکه پاره‌ی بنفشه‌ها از هر ور خاک
رد می‌شد از تن ما
ما که میدون مین رو دورمون کوبید زندگی
و خوشبختی فقط از بتمون رویید
ما اشباحی از حضور خودمون بودیم
در من آهن می‌روید از تباهی با درد
رنج رحم منو کشت و اشتیاق رو دادم
در من آهن می‌روید از تباهی تا فقر
فقر، خودکشی، دگرکشی جنایت
من هر روز صبح بیدار می شم
با امضا پای برگه‌های رخداد و فاجعه
هر روز حادثه، هر روز حادثه
نبض‌های ما آلوده به جراحت و زخمه
محکم‌تر بگیر که به باد نره چترت
تو که باقی‌مونده‌ای از نجابت نسلت
رها کن چترت رو اسارتت بسته
توی فصل بارش از درون و تاریکیه محض
سنگ‌تر شدن و سنگ‌تر شدن و سنگ‌تر شدن
من آغاز می‌کنم یه پاییز پر از مرگ
یه لحظه‌ی مهیج از خرد شدن آهن
من افسرده نیستم
این واقعیت‌ها غرق کرده قایق بی‌پاروی من رو تا ته