Gecede Patron (Ft. Karaçalı)

[Verse 1: Patron]
Işıklar söndü gözlerim son kez gördü
Kör baltayla yarılmış kalbim ikiye bölündü çöktüm
Kararsızım mantığım çok hayrasız suratlıyım çözdüm
Ayrı gayrıyız serabın kalktı ortada yürüdüm

Silüetinden kalma şarap ve kusmuk doğum günüm
Kesede çok bu pamuk sevgim aldı oyuna sündürüp
Kestiğim pasta genzimdeki katrandan daha siyah
Ve saçlarım beyaza yakın olacak yaş günüm bu bedbaht

Akıllara durgunluk değil kırmızıya çalan umut sükût
İnsanı gülümsetmez hafız ben sayfaları yutmuş
Üstünden kaç zaman geçmiş kimler unutmuş kimler saygısız
Bu merhemle kimin yarası sarılmış ve soğumuş?

Yok kuruya tutulmuş yaş yanarken ruhum asılı yorgun kasıtlar mı?
Tanrıdan siyah çelenk sordum ben bu kış çocukça gülümşeyişimden mahrum
Gelgit aynı denizlerde sefa sürüp kum dolan vücuduma dur
Sıkı tut bıraktığım anda boğul

Gözlerime değme artık yoruldum
Karanlığımdan çıkarmayın ben bu yaşta solgunum
Derdime panzehir yok panzehir zehrin ta kendisi
Kirlenen duvak değil o yıldızlardan bi' tanesi