Η Αλήθεια Πονάει (I Alitheia Ponaei) 12os Pithikos (Ft. Pelina)

[Verse 1: 12ος Πίθηκος]
Με λένε Άκη και γράφω με μεράκι
Έχω καρδιά γίγαντα, δεν είμαι ανθρωπάκι
Γι' αυτό πρόσεχε λιγάκι το πως θα μου φερθείς
Γιατί αν με πληγώσεις σίγουρα θα πληγωθείς
Εκτός κι αν είσαι ειλικρινής
Και πίσω απ' το δάκτυλο σου δεν ψάχνεις να κρυφτείς
Τι, ρε; Αν έχεις κάτι να μου πεις
Τότε κοίτα με στα μάτια και πες το μου να χαρείς
Κι αν με πονέσεις να μη στεναχωρηθείς
Άλλο να λες αλήθεια κι άλλο να 'σαι ασεβής
Η αλήθεια πονάει, χτυπάει βαθιά και θα το δεις
Αν είσ' εντάξυ με τον εαυτό σου, θα τη δεχτείς
Αν έχεις μάθει μες στο ψέμα σου να ζεις
Λυπάμαι γιατί κάποια μέρα θα με θυμηθείς
Και θα 'ναι αργά, και δε θα ξέ'ς που να κρυφτείς
Τα δύσκολα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς
Γιατί άπλωσα το χέρι μου για ό,τι χρειαστεί
Και συ το δάγκωσες αχάριστο σκυλί
Και από τότε κουβαλάω τη πληγή
Για να θυμάμαι απλά τι 'μαι εγώ, και τι σκατά είσαι 'συ
Γι' αυτό η γεύση στα χείλη μου είναι πικρή
Γι' αυτό με πιάνεις να ξεσπάω στο χαρτί
Γι' αυτό η καρδιά μου είναι βρόμικη κι αγνή
Και το δρόμο της πάντα μόνη της ψάχνει να βρει
Καθένας για την πάρτη του, ε; Για τον εαυτό του
Καθένας για το κώλο τον δικό του
Πέραν απ' το κώλο και το όμορφο πρόσωπό σου
Κοίταξε λίγο και το όμορφο μυαλό σου
Μη χαραμίζεις την ψυχή σου σαν το γατί σου
Που το χαρίζει γι' απλή ευχαρίστησή σου
Κι εσύ, αδερφέ, μη σκέφτεσαι με το πουλί σου
Αυτό που κουβαλάς στο παντελόνι είν' η τιμή σου