Kıbrıs Destanı Âşık Mahzuni Şerif

[Giriş: Şiir]
Kıbrıs, Akdeniz ortak egemenliğinin acılarla kaplanmış bir çıbanbaşıdır
Bu çıbanın olgunluğunda yüce Türk milletinin ciğerinden kopmuş azınlığı yatar
İşte barbar Rum ve Yunan âleminin, bu yüce ruhlu azınlığa uyguladığı hayâsızlık, tarihte olduğu gibi bugün de tekrarlanmıştır
İşinde gücünde, namusuyla, imanıyla yaşayan köyler toplarla ateşe verilir mi?
İhtiyar mücahitler, gebe kadınlar, beşikte mamasıyla oynayan masum yavrular süngülerle delik deşik edilip gömülür mü hendeklere?
Uygar insanlık çağının en kutsal yapıtlarından biri olan basın mensubu esir edilir, gözleri bağlanır, kurşuna mı dizilir Yunan medeniyetinde?
Ey kahpe millet Yunanlı! Öldürülür mü Adem Yavuz?
Unutmayın ki biz gene İzmir'de gördüğünüz pala bıyıklı, gözü kanlı, göksü kıllı Memed'in oğullarıyız oğlum!
Siz de sizin güvendikleriniz de bizi yalnız İzmir'de değil, Çanakkale'de de iyi hatırlarlar. Anlarsınız bunu…
Bu millet kırk milyon başıyla bir vücuttadır
Ya var ya yok oluncaya kadar insan özgürlüğü uğrunda tarihî görevini yapacaktır elbette!

Selam, bayrağına sarılıp imanlara gömülen Yüce Türk milletinin şehitlerine!
Selam, onun ordusuna, komutanına, erine!
Selam, bütün özgürlükçü, hürriyetçi insanoğluna!
Ve de selam Karaoğlan'a!

[1. Bölüm]
Hele bakın şu yiğidin göğsüne, göğsüne
Zalımdan bir kurşun yemiş geliyor, oy, geliyor, geliyor
Albayrak tabutuna sarılmış, sarılmış
"Bu toprak benimdir." demiş geliyor, oy, geliyor
Şehit geliyor, aslan geliyor

[2. Bölüm]
Kundakta yavrular diri yakılmış, yakılmış
Çoluk çocuk hendeklere dökülmüş geliyor, oy, geliyor
Gebe kadınlara süngü sokulmuş, süngü takılmış
Kıbrıs'ı bir duman almış geliyor, oy, geliyor, geliyor