Van Mijn Groot Verstand Willem Vermandere

'k Zijn ik geboren met een êndlijk verstand
Nog voor Jan Dewild’ ha'k mijne wijsheidstand
Nie zo maar eentje alhier en aldaar
Mijn mond zat er vol van, 't is zeker, ’t is waar

't Is niet te geloven zei de meester in schole
Den dien speelt hier zomaar d' eerste viole
'k Zijn ik onnozel met mijne groten diplom
Ja dat zei de meester en dat was nie dom

En zo is 't gegaan in Leuven en in Gent
Ja zelfs tot in Kortrijk gеrocht ik bekend
'k Hèn al mijn proevеn met glorie deurstaan
Ja zelfs in't prikken was ik nie te verslaan

Mijn vader was zot van kontentement
En mijn moeder was preus met zo ne student
Zelfs 'n keunink van Brussel zei ’t an zijn maten
En zo had heel de weireld mie gauw in de gaten

Willem, zei t’n, Willem slimme landgenoot
Kom in 't ministerie of België gaat dood
Ne vent gelijk gie hèn wyder hier van doen
’k Ga 'k ik voor uw vrouwe wel commissies doen

Ik maak u minister ter land en ter zee
En 'k zorg voor nen job op de BRT
Maar ik schopte hem buiten, dat was opgeklaard
Ie smeerde tevele siroop aan mijn baard