Ürəyim Zülfiyyə Xanbabayeva

[Bənd 1]
Dumanlı soyuqda qaynar bir səs
Qaynar bu səsi eşitdi hər kəs
Hər şey dəyişdi, dəyişdi o zaman
Damarda ağ qan coşdu həmin an

İşıqlı şüanı zülmət elədi əvəz
Qəm ilə dəyişdi o səs sevinci
Qaynar o səsdən əriyən şam kimiyəm
Nə vaxtsa yaxın idim, sanki yad kimiyəm

Göz yumub ümidlə yaşayan varsa
Səni itirdikdə ümidimi itirmişəm
Ürəyimdə qalsan da yaxında deyilsən
Yaxında olsan da mənimlə deyilsən

Qayıtmaq istərəm o günlərə mən
Qaytarmaq istərdim keçmişi
Amma sən
İncəliyi kobud anlayıb getsən də
Tənhalığı incə kimi qəbul edəcəksən

[Nəqərat]
Ürəyim, nə edim, nə edim mən?
Ürəyimlə gəlmə
Gəlmə, qəm, bir də gəlmə…