Δρόμος (Dromos) Vevilos

[Verse 1]
Βρήκα απόψε το μυαλό μου ατημέλητο
Λίγο χαμένο, καμένο και ρακένδυτο
Έτσι κι αλλιώς ήμουν επαίτης στην Αθήνα στον υπόγειο
Πριν χρόνια κι είχα δικιά μου την υδρόγειο
Συνήθισα από την πρέζα να χάνω το τακίμι μου
Να φέγγουν τα φανάρια από την πρύμνη μου
Ν’ αλλάζω διευθύνσεις και ονόματα
Να καίω τα δάχτυλά μου να μην βρουν αποτυπώματα
Να ψάχνω την εφηβεία μου μέσα στη βούτα
Κι όταν δεν είχα πού να κοιμηθώ έβρισκα κούτα
Έτρωγα απ’ το συσσίτιο στην πλατεία Ωδείου
Κι έκανα νταλαβέρια στη Σταδίου
Τρυπούσα κι έρεβα, πεινούσα κι έκλεβα
Έμπαινα σπίτι μου στη μάνα μου και την μακέλευα
Έκανα μπούκες απ’ τη Χασιά ως το Κρανίδι
Και τ’ ακούμπαγα μετά σε Γύφτους στο Μενίδι
Άνοιγα κάβες, σούπερ μάρκετ, φαρμακεία
Έκλεβα τσάντες, κινητά, έμπαινα σε γραφεία
Μ’ έχουν συλλάβει σ’ όλης της γης τα πέρατα
Πού μένεις πες μου να σου πω πού παίζουν κέρατα
Μα δε γαμιέται πλήρωσα τα λάθη μου
Μπόρεσα και σηκώθηκα απ’ τη στάχτη μου
Έτσι κι αλλιώς όσο θα υπάρχει ο νόμος
Πάντα θα βρίσκεται μπροστά του και ο δρόμος