Αιχμάλωτοι (Aixmalwtoi) ΒΗΤΑ ΠΕΙΣ | VITA PEIS

Άσαρκος:
Χέρια δεμένα με χειροπέδες
Μάτια τυφλά, χείλη ραμμένα, γύρω φοβέρες
Αφού το χέρι του νόμου φέρει Διαβόλου σφαίρες
Κι αυτές δαιμονισμένες, καυτές και ματωμένες
Κυνηγητά, σε μέρες και νύχτες παγωμένες, έρχονται
Μυαλά που σκέφτονται, φλέγονται
Από τη δράση σα δάση που ξανακαίγονται
Μπάτσοι φονιάδες ελεύθεροι περιφέρονται
Ήδη χαμένο το παιχνίδι
Και όλοι, δίχως αλεξίσφαιρο γιλέκο στόχοι στο κυνήγι
Ναρκωτικά για χρήση, TV για εγκεφάλου πλύση
Εξουσία για κατάχρηση και πιστολίδι φαίνονται
Όσοι αντιστέκονται δεν έρπονται
Συνέρχονται απ’ τον υπνωτισμό και λέγονται:
Άνθρωποι, ενάντια στην αποβλάκωση
Και στη φυλάκιση του νου για τους ανθρώπους
Η απάντηση είναι να βρούμε τους ενόχους
Που φέρανε τη νάρκωση και πήραν αιχμαλώτους
Άμεση αντίδραση, γροθιά με λόγους
Φωτιά σε κόσμους που θέλουνε το σκοτάδι για φως τους

Pure Form:
Ότι είχα ξεκινήσει, που να πάρει
Με κόψανε στο ''Κ''
Ένας κύριος που πέρναγε
Ο γιός του είναι συμμαθητής μου
Δε θυμάμαι τι μου ‘πε, μα θυμάμαι με είπε ''μαλάκα''
Ότι δε φταίω για ολ’ αυτά εγώ, αλλά φταίνε οι γονείς μου
Μόλις έφυγε επέστρεψα στη θέση μου
Θαρρώ πως για ότι κάνω μπορεί και μπελά να βρω
Μα σκέφτηκα τί θα μπορούσε να πήγαινε λάθος
Κι αυτό ήταν μόλις που ‘χα τελειώσει το "Ρ"
Πάγωσα, δίπλα μου άναψαν φώτα κι ακολούθησε θόρυβος
Κάποιος έκλεισε μια πόρτα
Μια κοπέλα που βιάζεται, τρόμαξα, κρύφτηκα
Τράβηξα μια κάθετη γραμμή
Αυτό ήταν αρκετό για "Ι"
Ανάλαφρα βήματα σα να οδηγούνται απ’ την αγάπη
Ζευγάρι περνά μπροστά απ’ την απέναντι οικοδομή
Ο τύπος μου χαμογελά και μου κλείνει το μάτι
Κάνω δυο κορυφές ενωμένες
Αυτό είναι "Μ"
Αμάξι περνάει, ο οδηγός κοιτάει, τον κοιτάω
Μα κουράστηκα, αυτή τη φορά από ‘δω δεν το κουνάω
Ό, τι είναι να γίνει ας γίνει
Κάνω μια κορυφή με μια γραμμή στη μέση "Α"
Και τώρα ξεφυσάω
Είμαι παράνομος, μα δε νιώθω εγκληματίας
Ή παράλογος διανύω τα χρόνια της εφηβείας
Ειμ' ένας δεκατετράχρονος που ζει μες στην Αθήνα
Για ό, τι βλέπω στην πόλη μου ήθελα να γράψω "ΚΡΙΜΑ"
Η φωνή, μου είπε: ''φέρε το spray''
Εγώ το έδωσα, ''ασφάλεια'' μου είπε
Μα εγώ μόνο αυτό δεν ένιωσα
Ρωτάει αν μου ανήκει ο τοίχος, όχι, απλά τον γράφω
Και με πήρε στο τμήμα, για το καλό μου, για να μάθω