Γκιλοτίνα (Gilotina) Wednesday Night Cypher (Ft. Solmeister)

[Intro: dPans, Marseaux]
Πόσο εσύ θα χωρούσες στο εγώ σου;
Πόσο εκτιμάς κάτι που τώρα είναι δικό σου;
Πόσο κακό μου κάνεις για το κάλο μου;
Αν έχεις άδικο, ποντάρεις στο λαιμό σου
Κι όταν πια θα 'χεις χάσει τα πάντα
Και να με σκότωνες, θα ήμουν εκεί
Γιατί τα λάθη σου αγάπησα τόσο
Και θα σ' τα συγχωρούσα μια ζωή

[Verse 1: Brando]
Μη μου θυμώσεις, δεν ξέρω αν μιλάει το πότο
Και δεν ξέρω γιατί μ' έχεις φέρει εδώ τα χαράματα
Κι άφησα τα πάντα κι ήρθα στο αγόρι σου
Μη με καρφώσεις, μη μου θυμώσεις
Το βλέμμα σου λέει πως έχεις μεγαλώσει για τέτοια
Μα ίσως ζητά ένα λάθος ακόμα, κι ας το μετανιώσεις
Κι η αλήθεια είναι απλά ψάχνω πρόφαση
Μια μεθυσμένη σου απόφαση
Μια μάτια λάθος, μια πρόταση
Για ένα ταξίδι στην κόλαση
Η Αθήνα θυμάται όσα ξέρουμε
Ο ένας τον άλλον πώς βλέπουμε
Σ' αγαπώ μα είσαι άλλου, ό,τι κι αν θέλουμε
Μα ίσως απόψε ξεχάσουμε να το αναφέρουμε
Ίσως με βλέπεις αλλιώς, ίσως παίζεις
Μα αγάπη μου, χρειάζονται δυο για να πούμε πως παίζουμε
Κι έχουμε πει πιο πολλά απ' αυτό, ποιον κοροϊδεύουμε;
Στα μισά του ποτού, κοίταγες άλλου
Με κουβάρι στον νου, στην πλάτη tattoo
Ίσως ανοίχτηκες πιο πολύ από το πρέπων
Ίσως το κάνεις παντού
Αν πεθάνω μια νύχτα, θα μ' αγαπάς;
Μετά από όσα είπα, θα μ' αγαπάς;
Αν πίσω κάνω, θα μ' αγαπάς;
Ίσως να μη μάθω αν μ' αγαπάς
Ίσως να 'μαι μικρός κι ίσως λίγο χαζός
Ίσως άδικα γράφω ετούτο το ποίημα
Κι αν ο ερωτάς είναι επανάσταση
Αυτά θα πω πριν να πέσει η γκιλοτίνα