Κι ας πονάω (Ki as ponao) Konstantinos Argiros

Ηλιοβασίλεμα σχεδόν
Κι εσύ να είσαι πάντα απών
Στη μοναξιά μου θα κεράσω
Ένα τσιγάρο
Είναι μεσάνυχτα κι εσύ
Μου’ κλέψες σώμα και ψυχή
Και εγώ το τραίνο το ’χω χάσει
Που θα πάρω...

Φταίμε κι οι δύο μας
Που πιστέψαμε ένα ψέμα
Φταίμε κι οι δύο μας
Που κρατάμε τη φωτιά
Μέσα στις στάχτες εκκρεμούν
Οι αναμνήσεις
Και δεν υπάρχει για τους δύο μας
Αγκαλιά...

Κι ας πονάω δεν γυρνάω
Πίσω δεύτερη Φορά
Δεν περίμενα από σένα
Τέτοια συμπεριφορά...

Ηλιοβασίλεμα σχεδόν
Δεν έχεις γίνει παρελθόν
Μ’ έχει πονέσει ο χωρισμός μας
Δεν το κρύβω
Ήσουν και θα ’σαι μία πληγή
Βαθιά που ακόμα αιμοραγεί
Και αργοπεθαίνω κάθε μέρα
Λίγο λίγο...