Karartma Geceleri Asya Sentez

[Verse 1: Ceza]
Hayat toz pembe kimine göre
Yaşamak boşuna gitmese de hoşuna yaşamak zorunda kader
Örmüş ağlarını daha yolun başında
Taşı aşı bana taşı bağrına basana
Sevgiden uzak duygular düğümlenince
Sevginin bittiği yerde avunmak imkansız olur
Sokaklar, gerçeklerin albümü
Her günü beyaz bir sayfa yazılmayı bekleyen
Gördüklerin her zaman siyah tonunda
Sefalet içinde yaşayanlar ve onları ezip geçenler
Yaşı daha beş, dilenir yeri belli değil
Kimi hasta lösemi, kimi pençesinde daha beterin
El arabalarıyla seyyar satıcılar
Yağmurun altında sabaha kadar
Kıt kanaat evine bir lokma ekmek götürmek için mücadele etmekte
Kimisinin sıcak yatağı bir parkın sapa köşesinde
Islak ve çürük tahta bankı
Okunmuş gazeteler battaniyesi
Belki tek dostu şarap, ama onun hali harap

[Nakarat: Ceza]
Gece bile örtemez sokakların derdini
Çeken bilir ancak karanlık sokak geceleri
Günü, dünü tutmasa da yaşamak zorundadır
Karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri